Dag 7d - 31 mei
La Grande Guerre was niet de eerste keer dat de Fransen en Duitsers mot hadden. En vrijwel altijd werd er ook bij de Chemin des Dames gestreden.
in 1814 gaf Napoleon de Pruisen hier al klop. Er staat nog een groot standbeeld van Nappie midden tussen de bieten waarbij hij nauwlettend over de velden tuurt of ze er al aankomen.
In1840 was er weer gedoe en in 1870-1871 was het weer raak. Toen ging het onder meer over Alsace en Lorraine, twee grensgebieden die om de zoveel tijd van eigenaar wisselen (en de bewoners daarmee van taal, een beetje flexibel moet je hier wel zijn). Na het inpikken van deze twee kroonjuwelen door de oosterburen zat de schrik er goed in bij de Fransozen. Eenstemmig werd besloten: dit nooit weer!
Als je geen dieven wilt, moet je de achterdeur sluiten en dus werd een plan bedacht om een dubbele fortenlinie aan te leggen tussen Parijs en de Frans-Duitse grens. Zo gezegd, zo gedaan en gestimuleerd door de schrik van '70-'71 schoten ze de komende tien jaar lekker op en werden er tal van forten gebouwd.
Maar zoals dat gaat in liefde en oorlog: er kwamen andere prioriteiten en het onderhoud van de forten verslofte. Nog weer een paar jaar later ontwikkelde een Franse slimmerik de granaat. Daarmee, zo vond men, waren de forten helemaal uit de tijd. Ze waren nog wèl uitermate geschikt om de vernietigingskracht van de granaten uit te testen.
Zo gezegd, zo gedaan en zo schoot het Franse leger in 1912 het eigen fort (met ruimte en voorzieningen om 600 soldaten in veiligheid de Chemin des Dames te laten beheersen) in puin. Het was een groot succes.
Twee jaar later veroverden de Duitsers de ruïnes van het fort en bouwden dat in no time uit tot een schier onneembare vesting waardoor bij het offensief van Nivelle in 1917 honderduizenden soldaten sneuvelden. Het was een groot succes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten