Dag 11b - donderdag 4 juni 2015
Om een of andere reden was het best een pittige fietsdag vandaag. Ik was vroeg op en was om kwart over acht al onderweg. Eerst effies vers brood gehaald bij het 'blauwe bakkertje'. Het was daar een komen en gaan van huisvrouwen, vrachtwagenchauffeurs en boeren. Iedereen komt z'n broodje halen en ze zijn allemaal plezierig beleefd.
Met een vers broodje onder de snelbinders en een Frans kaasje in de tas kan de dag niet meer stuk.
De route gaat vandaag naar Verdun, maar maakt eerst een slinger naar het noorden, naar Romagne. Daar zit een Nederlander, Jean Paul de Vries, die er een soort privé museum over '14-'18 op na houdt. En eerlijk is eerlijk: zijn schuur doet beslist niet onder voor sommige officiële musea. Ik was er eerder geweest, maar vond het leuk het nog 's te zien en even koffie te drinken. Het was er nog niks veranderd en het is nog altijd een gezellig plekje. Aanrader!
Na Romagne buigt de route naar het zuidoosten en stijgt geleidelijk tot de hoogste heuvel in de omtrek, Montfaucon-d'Argonne. Zoals iedere heuvel was ook dit een strategische plek waar zwaar om gevochten is. Van het dorpje dat er ooit op de heuveltop lag, is niks meer over. De ruïne van het kerkje ligt er nog, maar wordt compleet gedomineerd door het enorme Amerikaanse gedenkteken dat ervoor staat.
Ik ben naar boven gefietst en heb m'n brood gegeten zittend op een stuk van de kerkmuur. Pain Argonnaise, kaas, verse kersen. Een godenmaal! Het is een prachtig plekje, heel stil en vreedzaam. Beneden op de parking kwamen vier bussen met Amerikaanse pubers aan. Niemand die ook maar de moeite nam om het parkeerterrein ook maar af te lopen.
Via nog wat heuvels richting Verdun. Op sommige heuveltoppen staan bosjes. Hiee zit zoveel metaal en rotzooi in de grond dat er jarenlang niks anders wilde groeien dan een Canadese den. Nu proberen ze weer inlandse bomen te planten. Je mag niet zomaar door het bos lopen, veel te gevaarlijk, nog steeds. Wat een effect heeft la Grande Guerre gehad op de natuur!
Onderweg zie ik dat voor het afrasteren van de weilanden veel gekromde ijzeren palen worden toegepast die onder de oorlig gebruikt werden om prikkeldraad aan te hangen. Die palen werden 's nachts de grond in gedraaid als een soort kurketrekker omdat je natuurlijk geen geluid mocht maken.
Via een mooi grindpad in de vallei van de Maas peddel ik Verdun in. Tijd voor een camping!
nb alle foto's weer weggehaald. Wifi is te slap...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten