Vreemde bezoekers van het fort Souville

Dag 12b - vrjjdag 5 juni

Het fort Souville was voor die tijd een uiterst geavanceerd verdedigingswerk. Het ligt midden in de bossen op de heuvelrug ten noorden van Verdun. Er is tot 1914 aan gewerkt om het tiptop in orde te maken. En dat gebeurde niet met halve maatregelen. Er was een telefooncentrale, generatoren, een ziekenboeg, keuken, enz. Dat alles werd gecompleteerd met superdikke muren en allerlei tunnels naar de dorpen erachter.

Het mocht allemaal niet baten. De boel werd door de Duitsers kapot geschoten. Dit was natuurlijk het drama van la Grande Guerre: men trok ten strijde alsof het nog de 19e eeuw was, maar merkte al gauw dat niet alleen de mores maar ook de oorlogstechniek zich sterk had ontwikkeld.

Een bizar voorbeeld daarvan was de manier waarop de Fransen in het begin van de oorlog de slag ingingen: de officieren gingen te paard voorop, ongewapend (echt!) en droegen witte handschoenen. Het duurde niet lang voor de Duitsers speciale scherpschutters inzetten die als opdracht hadden de Franse officieren buiten gevecht te stellen. Heel erg moeilijk kan dit niet zjjn geweest...

Terug naar het bos bij Verdun en het fort Souville. Ik ben op de fiets een eind het bos in gereden tot ik bij een van de tunnels van het fort kwam. Het was een doodstille plek waar een simpel wit kruis de sterfplek van een Belgische soldaat markeerde. Opeens kwam er een busje aanscheuren over het bospad. Er zaten militairachtig geklede mensen in en de schuifdeur opzij stond open tijdens het rijden. Ze stopten. Het was een busje van een Duitse 'Kriegsverein' met nogal twijfelachtige types. Toen ze me zagen, stapten ze weer in en gingen er als de bliksem vandoor. Ik weet het niet, maar ik kreeg toch het gevoel dat er soms van alles gebeurt in deze bossen. Zo ver ligt de oorlog blijkbaar toch niet achter ons.