Boer in Frankrijk

17d - 11 juni

Miel was een van negen kinderen van een kleine boer uit het Vlaamse Bouckhaute. Een dorp aan de grens met Zeeuws-Vlaanderen. Hij was geboren in 1902 en had als kind de verhalen over de oorlog meegekregen. Het front in Ieper lag immers geen vijftig kilometer verder en ook zijn vader had de goede trekpaarden moeten afstaan aan het leger.

Begin jaren twintig trouwde hij met zijn Madeleine. Een opmerkelijk mooi meisje met een gevoelige, melancholieke inslag. Hij wilde boer zijn, maar zijn broer erfde als oudste de boerderij en in België was geen betaalbare grond te vinden.

In Frankrijk, dat in die tijd sterk verarmd was, waren veel boerenzonen niet teruggekomen uit de oorlog. Voor de Franse regering was het na la Grande Guerre een groot probleem om de voedselproduktie weer op gang te brengen. Boeren hadden ze nodig, jonge boeren die het lege platteland opnieuw tot bloei konden brengen.

Miel en Madeleine waagden de sprong. Na een dagenlange treinreis en het laatste stuk met paard en wagen kwamen ze aan in La Vendue Mignot, een piepklein dorpje ten zuiden van Troyes.

Ze kochten er een boerderij en settelden zich zo goed en zo kwaad als het ging met de taal. Geen van beiden sprak ook maar één woord Frans. Het land leek op hun geboortestreek: weilanden afgewisseld met akkers. Anders dan in Vlaanderen glooide hier het land en er waren uitgestrekte bossen met veel wild: herten, reeën, everzwijnen. Miel ontwikkelde zich tot een hartstochtelijk jager die altijd wel een of twee goede  jachthonden had.

Ze werkten hard en kochten vee. Stieren fokken, daar was Miel goed in, en hij was voor de donder niet bang om tussen de grote, ruige beesten door te lopen in het weiland, ze strelend over hun kop bij het passeren.

Er kwamen kinderen: eerst een jongen, toen een meisje en daarna weer een jongen. Later zouden er nog veel meer volgen.

Zoals Miel en Madeleine waren er veel boerenzonen en -dochters uit België en Nederland die naar Frankrijk trokken. Het was onze eerste emigratiegolf die plaatsvond tussen beide wereldoorlogen.

Miel en Madeleine waren mijn pépé en mémé, mijn Vlaamse grootouders, mijn persoonlijke verbinding met de gevolgen van la Grande Guerre.