Dag 16b - dinsdag 9 juni
Vanuit het zachtglooiendd Lorraine ben ik het veel spectaculairdere Elzas binnengefietst met z'n beboste bergen en prachtige uitzichten. Ook hier is veel en hard gestreden. Voor zover ik weet, is de Elzas het enige gebied waar de Fransen ook Duitsland zijn binnengevallen. Maar het begon allemaal met een spectaculair cadeau aan der Kaiser.
Wat gebeurde er? Zoals jullie weten was het Franse leger geconcentreerd in het noordwesten, het gebied van Elzas-Lotharingen. Simpelweg omdat niemand had bedacht dat de vijand wel 's langs de achterdeur, via het neutrale België, zou kunnen binnenvallen.
Op 30 juni 1914, dus wanneer heel Europa op 't randje van oorlog is, doet de Franse regering nog een onverwacht diplomatiek gebaar in Elzas-Lotharingen. Ze trekt haar hele leger tien kilometer terug van de grens met Duirsland. Sommigen zeggen dat dit gebeurt om Duitsland ertoe te bewegen niet aan te vallen. Anderen zeggen dat de Fransen hiermee heel duidelijk wilden maken dat niet zij, maar de Duitsers de agressor waren.
Hoe het ook zij: de Duitsers zeiden 'Danke schön' en pikten in no time het gebied in. Gek hè? Met als gevolg dat de Fransen niet alleen een flink stuk land kwijt waren, maar ook een aantal strategische cols.
Vervolgens werd er hard om het gebied gevochten waarbij de eerste Franse soldaat van de oorlog sneuvelde, hij heette André Peugeot. De Fransen wisten door te dringen tot over de Duitse grens maar zijn uiteindelijk teruggeslagen waardoor er ook hier een stellingenoorlog ontstond.
Op vele cols zijn nog restanten van deze stellingen terug te vinden. De meeste zijn eigenlijk alleen te voet te bereiken maar langs de route ligt Collet du Linge waar een museum is en waar nog o.a. goed bewaarde loopgraven te zien zjjn.
Sommige loopgraven lagen zo dicht bij elkaar dat Duitsers en Fransen tegen elkaar konden praten zonder daarbij te hoeven schreeuwen. Het laat zich raden welke teksten hierbij over en weer gingen.
Opmerkelijk is iedere keer dat de Duitse loopgraven en stellingen goed bewaard zijn gebleven, waar de Franse kapot zijn en soms nauwelijks nog herkenbaar. Dit komt, we zagen het al eerder, doordat de Fransen streden volgens het principe 'attaque à l'outrance', aanval tot het uiterste. Een degelijke stelling bouwen hoefde dan immers niet omdat je daarmee zou zeggen dat je aanval misschien wel 's niet zou kunnen lukken. Er moeten tienduizenden (of veel meer) Franse jongens en mannen volstrekt onnodig zjjn gesneuveld hierdoor. Gelukkig wél allemaal glorieus op het veld van eer 'pour la Patrie...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten